W zdrowym społeczeństwie rozwój przestrzenny miast i osiedli jest nieunikniony. Osoby i instytucje zajmujące się planowaniem nigdy nie powinny zaprzeczać tej zasadzie w imię jakiejkolwiek ideologii.
Inteligentny rozwój przestrzenny (Smart Growth) to taki sposób rozwoju urbanistycznego i społecznego, który służy spełnieniu celów odzwierciedlających podstawowe, ogólnoludzkie wartości.
Cele te można sformułować następująco:
- Żywotność wspólnot ludzkich: sąsiedztw, osiedli, dzielnic (w miastach i poza nimi).
- Wyższa jakość życia (nie tylko w sensie materialnym).
- Maksymalna niezależność wspólnot od czynników zewnętrznych.
- Zmniejszenie kosztów życia i utrzymania władzy.
- Bezpieczeństwo (wewnętrzne i zewnętrzne).
- Sprawiedliwszy podział dóbr (co nie musi oznaczać równości w dostępie)
- Maksymalne zachowywanie obszarów naturalnych (zieleń, krajobraz, etc.)
Przedstawiony powyżej zestaw celów służy jako kierunek w którym podążać powinny wspólnoty kierujące się zasadami inteligentnego rozwoju przestrzennego (Smart Growth) . Zakres tych dążeń zależy od mieszkańców, władz oraz osób odpowiedzialnych za projektowanie i inwestycje.
Przedstawione cele można osiągnąć m.in. następującymi metodami:
- Dbałość o funkcjonalne i społeczne zróżnicowanie dzielnic i osiedli,
- Stosowanie zasady subsydiarności (pomocniczości) w zarządzaniu i administracji,
- Maksymalne wykorzystywanie istniejących zasobów (np. rewitalizacja),
- Obniżanie podatków i kosztów administracji,
- Kształtowanie zabudowy w zgodzie z lokalną tradycją.
- Stosowanie szerokiego wachlarza typów zabudowy mieszkalnej,
- Preferowanie komunikacji pieszej (ew. rowerowej) wewnątrz dzielnic/osiedli,
- Ograniczanie konieczności korzystania z indywidualnej komunikacji kołowej,
- Oszczędność i energooszczędność w tworzeniu i utrzymaniu budynków,
- Dbałość o jakość, dostępność i bezpieczeństwo przestrzeni publicznych,
Opisany powyżej zestaw metod stosowanych w planowaniu i zarządzaniu miastami tworzy pojęcie inteligentnego rozwoju przestrzennego (Smart Growth).